De geschiedenis en het ontstaan van LED reclameborden.
Een LED display is een plat beeldscherm dat een reeks lichtgevende dioden gebruikt als pixels voor een videodisplay. Door hun helderheid kunnen ze gebruikt worden buiten, waar ze zichtbaar zijn in de zon voor LED reclameborden en digitale billboards. In de afgelopen jaren zijn ze ook veel gebruikt in digitale bewegwijzering op voertuigen voor openbaar vervoer, evenals bij digitale informatie borden met variabele berichten op snelwegen. LED displays kunnen naast visuele weergave ook algemene verlichting bieden, zoals wanneer ze worden gebruikt voor podium verlichting of andere decoratieve (in tegenstelling tot informatieve) doeleinden. LED reclameborden kunnen hogere contrastverhoudingen bieden dan een projector en zijn dus een beter alternatief voor traditionele projectieschermen, en ze kunnen worden gebruikt voor grote, ononderbroken (zonder zichtbaar raster dat voortkomt uit de randen van individuele displays) videowalls. MicroLED- displays zijn led-displays met kleinere leds, wat aanzienlijke ontwikkelingsuitdagingen met zich meebrengt.
Geschiedenis
Light-emitting diodes (LED’s) ontstonden in 1962 en waren het eerste decennium voornamelijk rood van kleur. De eerste praktische LED werd uitgevonden door Nick Holonyak in 1962 toen hij bij General Electric werkte.
Het eerste praktische LED display werd ontwikkeld door Hewlett-Packard (HP) en geïntroduceerd in 1968. De ontwikkeling ervan werd geleid door Howard C. Borden en Gerald P. Pighini van HP Associates en HP Labs, die zich bezighielden met onderzoek en ontwikkeling (R&D) op praktische LED’s tussen 1962 en 1968. In februari 1969 introduceerden ze de HP Model 5082-7000 numerieke indicator. Het was het eerste LED-apparaat dat gebruikmaakte van technologie voor geïntegreerde schakelingen (geïntegreerd LED-circuit), en het eerste intelligente LED display, waardoor het een revolutie in digitale LED reclameborden werd, ter vervanging van de Nixie buizen en wordt de basis voor latere LED displays.
Vroege modellen waren monochroom van ontwerp. De efficiënte blauwe LED die de kleurentriade completeerde, kwam pas eind jaren tachtig op de markt.
Eind jaren tachtig kwamen aluminium-indium-galliumfosfide-leds op de markt. Ze vormden een efficiënte bron van rood en amber en werden gebruikt in informatiedisplays. Het was echter nog steeds onmogelijk om full colour te bereiken. Het beschikbare “groen” was nauwelijks groen – meestal geel, en een vroege blauwe had een buitensporig hoog stroomverbruik. Pas toen Shuji Nakumura, destijds bij Nichia Chemical, de ontwikkeling aankondigde van de blauwe (en later groene) LED op basis van Indium Gallium Nitride, ontstonden er mogelijkheden voor grote LED-videoschermen.
Het hele idee van wat er met LED zou kunnen worden gedaan, kreeg een vroege opschudding door het ontwerp van Mark Fisher voor U2’s “Popmart”-tour van 1997. Hij realiseerde zich dat met lange kijkafstanden een brede pixelafstand kon worden gebruikt om zeer grote afbeeldingen te bereiken, vooral als ’s nachts bekeken. Het systeem moest geschikt zijn voor toertochten, dus werd een open mesh-opstelling gebruikt die kon worden opgerold voor transport. Het hele scherm was 52 meter breed en 17 meter hoog. Het had in totaal 150.000 pixels. Het bedrijf dat de LED pixels en hun aandrijfsysteem leverde, SACO Technologies uit Montreal, had nog nooit eerder een videosysteem ontwikkeld en bouwde eerder imitatiepanelen voor controlekamers van elektriciteitscentrales.
Tegenwoordig gebruiken grote schermen diodes met een hoge helderheid om een breed spectrum aan kleuren te genereren. Het kostte Sony drie decennia en organische lichtgevende diodes om een OLED-tv te introduceren, het Sony XEL-1 OLED-scherm dat in 2009 op de markt werd gebracht. Later, op CES 2012, presenteerde Sony Crystal LED, een tv met een echt LED-scherm, waarin LED’s worden gebruikt om echte afbeeldingen te produceren in plaats van als achtergrondverlichting voor andere soorten schermen, zoals bij LCD’s met led-achtergrondverlichting die gewoonlijk worden verkocht als LED-tv’s.
Grote led-schermen met videomogelijkheden
De 2011 UEFA Champions League Finale- wedstrijd tussen Manchester United en Barcelona werd live uitgezonden in 3D- formaat in Göteborg (Zweden), op een EKTA- scherm. Het had een verversingssnelheid van 100 Hz, een diagonaal van 7,11 m (23 ft 3,92 in) en een weergavegebied van 6,192 x 3,483 m, en werd in het Guinness Book of Records vermeld als de grootste LED 3D-tv.
